M HKA Ensembles

Tekening, 220 x 210 cm .

Collection: Courtesy galería Juana de Aizpuru, Madrid.

De tekening verwijst naar de zogenaamde Coyolxauhqui-steen (ca. 1473 n.Chr.), een uit steen gehouwen cirkelvormig reliëf dat de onthoofde en uiteengereten Azteekse godin Coyolxauhqui voorstelt. De steen werd gebruikt voor offerriten, namelijk rituele heropvoeringen van de mythe van de god Huitzilopochtli – de broer – die zijn zus Coyolxauhqui doodt. Coyolxauhqui staat voor de maan en haar moordenaar voor de zonnegod. Geleerden beschouwen het uiteenrijten van Coyolxauhqui als een metafoor voor de fasen van de maan, maar García begrijpt deze associatie (uiteengereten lichaam/maanfasen) als een manifestatie van het eeuwenoude geweld tegen vrouwen én als verwijzing naar ‘le corps morcelé’, letterlijk 'het versnipperde lichaam', een concept dat Jacques Lacan ontwikkelde bij zijn bespreking van het zogenaamde 'spiegelstadium' (spiegel/maan).