Ensemble

Tijdens verschillende performances aan het einde van de jaren zeventig en het begin van de jaren tachtig introduceert Jan Fabre de balpen als alternatief voor kunst van de grote meesters. In eerste instantie is de keuze voor de blauwe balpen er een van praktische aard: “Het was goedkoop en handig, ik kon ze overal mee naartoe nemen en ik kon ze overal stelen.” Bovendien kent Fabre op dat moment geen enkele andere kunstenaar die een balpen gebruikt. De chemische kwaliteit van de blauwe inkt, die een soort zilveren gelatine bevat, zorgt er dan weer voor dat de tekeningen niet statisch zijn, maar vloeiend worden. Daarnaast verwijst de kleur naar het concept van de Franse entomoloog en naamgenoot Jean-Henri Fabre: ‘Het Uur Blauw’, het magische moment tussen het einde van de nacht en het opkomen van de zon, het splijten van de tijd, wanneer alles verandert en alles mogelijk is.

Voor de actie Bic Art Propaganda stuurt Jan Fabre handgemaakte postkaarten de wereld rond om reclame te maken voor zijn Bic Art-beweging. De woordspeling Ik stempel (H)Art op enveloppes verwijst naar de financiële toestand van de kunstenaar, die elke dag een stempel moet halen voor zijn werkloosheidsuitkering. De muziek die je hoort tijdens The Bic Art Music Performance is het krassen van balpennen op papier. De tekening wordt partituur. Met de actie Bic Art Prints onderzoekt de kunstenaar, beïnvloed door Yves Klein, de afdrukken van zijn eigen lichaam.

België is het enige land waar de nationale driekleur op dweilen staat. Met een van deze dweilen kuist Jan Fabre het Jordaenshuis in Antwerpen (Cleaning the Museum). Op de dweil staat ‘Only acts of poetical terrorism’. Tijdens de performance Ilad of the Bic Art gaat Fabre als Ilad (omgekeerde van Dalí) de confrontatie met de kunstgeschiedenis aan. Hij verscheurt kunstreproducties, pint ze vast op de muur en bewerkt ze met blauwe BIC. Voor Ilad of the Bic Art, the Bic Art Room laat Jan Fabre zich drie dagen en drie nachten opsluiten in een volledig witte ruimte met witte kleren en wit voedsel. Hij cultiveert verveling tot een bron van kunst.  Zo bekladt hij de hele kamer en zichzelf met teksten en tekens.