Het laatste gedeelte van Roelandts artistieke carrière is slecht gekend bij het publiek en zelfs bij zijn collega kunstenaars. In de vroege jaren negentig keerde hij in de context van de Antwerpse academie waar hij les gaf, terug naar het medium fotografie. Hij begon een serie onderzoeken naar de basisprincipes achter fotografie en video, en veranderde een serie zelfportretten daterend uit de vroege jaren ‘70 in opvallende kleur-studies. Hij raakte ook meer en meer geïnteresseerd in ‘vormeloze’ materialen als lucht en water, licht en kleur. Enkele van zijn laatste werken waren installaties die enkel uit licht en kleur bestonden.